جایگاه نماز در قرآن
تاریخ پخش: 29/08/93
بسم الله الرحمن الرحیم
«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»
در
جلسهای راجع به نماز صحبت کردیم. امتیاز نماز بر همه عبادتها. قرآن یک
آیه دارد میفرماید: «وَ أَوْحَیْنا» یعنی وحی کردیم. «إِلَیْهِمْ فِعْلَ
الْخَیْراتِ» کارهای خیر، بعد میگوید: «وَ إِقامَ الصَّلاة» (انبیاء/73)
ما به کارهای خیر وحی کردیم. بعد میگوید: به نماز وحی کردیم. مگر نماز جزء
کار خیر نیست؟ نماز هم جزء کار خیر است. اما خدا اسمش را جدا میآورد.
پیداست حساب نماز از همه عبادتها جداست.
1- ذکر نام نماز، به صورت جداگانه
آیهی
دیگری داریم که میگوید: کار خیر انجام دهید، بعد میگوید: نماز. در چند
جای قرآن، نماز را خدا از کار خیر جدا کرده است. یکوقت شما روضه میخوانی
یک پرچم هم میزنی، دعوت هم میکنی. بنر و تابلویی هم میزنی. یکبار هم در
خانه یک نفر میروی و میگویی: آقا منزل ما روضه تشریف بیاورید. پیداست این
یک نفر با باقی افراد فرق دارد. یک دعوت عمومی است و یک دعوت خصوصی است.
«قُلْ
إِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی» (انعام/162) نُسُک به معنی عبادت است. حضرت
ابراهیم میگوید: نماز من و عبادت من... نماز هم جزء عبادت است. ولی
میگوید: نه! اسم نماز را جدا ببر. جای دیگر هم هست همه را با «واو» و
«نون» میگوید. مثلاً میگوید: «موتون» با وا و نون. ولی به نماز که میرسد
میگوید: «موقیمون»، میگوید: «موقیمین». اینجا از نظر ادبیات عرب
میگوید: «اعنی» یعنی من عنایت خاصی روی اقامه نماز دارم. حالا من کار
ندارم... این حرفها به درد فارسها نمیخورد. در یک کلمه حساب نماز از همه
عبادتها جداست. شهری و دهاتی و فقیر و غنی ندارد. حج برای اغنیاست. خمس و
زکات برای اغنیاست. روزه برای آدم سالم است. ولی مسأله نماز هیچ قیدی
ندارد.
مسوؤلین فرهنگی، ما حدود دوازده
میلیون بچه مدرسهای و حدود پنج میلیون هم دانشجو داریم. پنج میلیون و
دوازده میلیون، هفده میلیون میشود. حدود یک میلیون هم معلم داریم. آمار
اساتید دانشگاه را دقیق نمیدانم. با طلبهها و تربیت معلمها شاید حدود
بیست میلیون شود. ما کسانی را داریم که مشغول تحصیل یا در حوزه یا در
دانشگاه هستند.
ادامه مطلب